|
|
جوئلا یک روز که روی چمن دراز کشیده بود از گوشه چشم یک کرم درازو خیلی بزرگ را دید که روی زمین به سرعت داشت می خزید. جوئلا زود دمش را گرفت، ولی چون خیلی کوچک بود خودش هم با آن کرم بزرگ به روی زمین کشیده شد. تا بیاید بفهمد که چه شده است خودش را یک جای دیگر دید. یک جای جدید که قبلا ندیده بود. آنجا یک خانه بود که از توی دودکشش دود بیرون می آمد. جوئلا فهمید که کسی باید آنجا زندگی کند. رفت و در کمال تعجب یک گلوله سفید دید که تنها و متفکر یک گوشه نشسته و دارد کتاب می نویسد. سلام کرد. گلوله سفید اسمش داشیا بود. داشیا جوئلا را به ناهار دعوت کردو هر چه خوردنی داشت برای جوئلا آورد. بعد از اینکه غذا خوردند، داشیا شروع کرد به شعر خواندن. داشیا یک شاعر و یک فیلسوف بزرگ بود. جوئلا قبلا شنیده بود که گلوله های سفید فلاسفه بزرگ هستند. بنابر این با دقت به حرفهای داشیا گوش داد. داشیا هرچه خواند و خواند، جوئلا تنها چیزی که فهمید این بود که داشیا یک گلوله سبز دیده است و چون هیچ وقت گلوله سبز دیگری ندیده، تمام مدت دارد به آن گلوله سبز فکر می کند و شبها خوابش را می بیند. راجع به رنگ سبز تحقیق کرده و تمام موهای سبز ریخته شده در جزیره را شمرده و تمام کتابهایی که امکان داشته کلمه سبز داشته باشند خوانده، نامه های طولانی به گلوله سبز نوشته و تمام خواص خوردنی های سبز را کشف کرده است.
جوئلا داشیا را به خانه اش دعوت کردورفت. فردایش داشیا آمد. اما نه برای ناهاری که دعوت شده بود، بلکه برای شام. غذا سرد شده بود، اما داشیا یک معجون سبز داشت که روی آن پاشید و همه چیز تازه و خوشمزه شد. آنها شام خوردند. بعد از شام جوئلا یادداشتهای پراکندهاش را به داشیا نشان داد. می خواست تحقیقات خود را درباره انواع کرمها، طولشان و اینکه کدام میوه ها خوشمزه تر هستند واینکه گوش ماشنکا چه شکلی بوده است و ...را به داشیا نشان بدهد. داشیا به دقت به همه آن تحقیقات گوش داد. بعد برای جوئلا ثابت کرد که تمام کرمها حداقل یک بار از روی یک موی سبز رد شده اند و هر میوه خوشمزه ای یک بار سبز بوده است و ماشنکا برای یک بار هم که شده با گوش روی چمن سبز جزیره خوابیده است و ...
جوئلا از این همه دانش به شوق آمد و زود تر از هر شب دیگری خوابید. فردا صبح که بیدار شد. داشیا نبود. ولی جوئلا می دانست که او گم نشده است بلکه به دنبال گلوله سبز رفته است .
|
|
|
